Nasze forum rodzinne

madzialenka0208 · Wysłany: Pon 17:05, 12 Mar 2007 Temat postu: Spacer pod jesienną chmurką

Dni są coraz częściej pochmurne, wieje wiatr, pada deszcz. nie rezygnuj jednak ze spacerów z maluchem. Świeże powietrze, mimo chłodów, nadal jest mu potrzebne.

Zmiany temperatury hartują organizm maluszka, chłodniejsza pogoda nie jest więc powodem, by zostawać w domu. Nawet przez ponure chmury przebija czasem słońce, a jego promienie sprzyjają wytwarzaniu witaminy D, potrzebnej do rozwoju mocnych i zdrowych kości. Słońce pomaga też w wytwarzaniu m.in. melatoniny – hormonu szczęścia, który wpływa na dobry nastrój dziecka.
Poza tym podczas spacerów maluszek poznaje świat – zmiany zachodzące w otaczającej przyrodzie, niezwykłe kolory liści na pewno wprawią go w zachwyt. Na jesiennym wietrze buzia brzdąca nabiera rumieńców. Po spacerze twój skarb będzie miał świetny apetyt i jest szansa, że w nocy będzie spał jak suseł.

Pierwszy raz

Pediatrzy zalecają, by podczas chłodnej pory roku, jaką jest jesień, gdy temperatura spada do około 0ŻC, wychodzenie na dwór zacząć pod koniec pierwszego miesiąca życia dziecka. Najpierw przez kilka dni weranduj maluszka – raz dziennie ubieraj go tak jak na spacer i na około 15 minut kładź w wózku przy szeroko otwartym oknie albo na balkonie. Ten czas stopniowo wydłużaj (aż do 30 minut).
Po około czterech tygodniach werandowania możesz już zacząć wychodzić na spacery. Choć głęboki wózek dobrze chroni przed zmienną aurą, lepiej, by pogoda podczas waszych pierwszych wyjść nie była dla maleństwa dużym szokiem. Na początek wybierz więc dzień bezwietrzny i bezdeszczowy. Najlepiej zacznij od 15––30-minutowej przechadzki, po czym stopniowo wydłużaj czas przebywania na dworze. Długość spacerów uzależniaj od pogody – jeśli jest ładnie, a ty masz ochotę dłużej pospacerować i nie jest ci zimno, możecie być na powietrzu nawet trzy godziny. Z pięciomiesięcznym brzdącem możesz już wychodzić przy niemal każdej pogodzie, no chyba że wieje bardzo silny wiatr lub pada ulewny deszcz.

Ciepło, zimno

Ośrodek termoregulacji w mózgu maleństwa dojrzewa przez pierwsze cztery tygodnie życia. A więc już w drugim miesiącu niewielkie zmiany temperatury otoczenia nie są dla dziecka dużym problemem. Potrafi samo się ochłodzić lub ogrzać, oczywiście jeśli nie jest mu bardzo gorąco lub bardzo zimno. Wystarczy, że na spacerze będzie miało na sobie o jedną warstwę więcej niż ty. Z prostego powodu – ty idziesz i pchasz wózek, a niemowlę leży, a więc marznie szybciej.
Przed spacerem załóż maleństwu bawełnianą bluzeczkę lub koszulkę, śpioszki (niezbyt cienkie, ale i nie bardzo grube, najlepiej z bawełny) albo pajacyk i bluzę z kapturem lub sweterek. Jeżeli dzień jest chłodny, włóż mu kombinezon albo kurteczkę, a jeśli bardzo ciepły – weź je ze sobą. Okryj malca kołderką, w pogotowiu miej również kocyk. Warto, by jedno okrycie było lżejsze, a drugie cieplejsze. Będziesz mogła je zmieniać, a jeśli naprawdę powieje chłodem, użyć obu. Nie ubieraj dziecka w jedną grubą czapę–maluszek powinien mieć na główce lekką, dobrze przylegającą bawełnianą czapeczkę oraz kaptur bluzy lub kurtki.
Ze starszakiem

Starsze niemowlę znacznie lepiej znosi jesienne wahania temperatury. Dobrze jest ubierać je na cebulkę. Wtedy łatwiej zdjąć lub założyć jedną warstwę ubranek, jeśli maluchowi robi się za zimno lub zbyt ciepło.
Z wiekiem coraz wyraźniej widać też indywidualne różnice między dziećmi. Jednym jest ciągle chłodno i lubią być porządnie opatulone, inne czują się dobrze jedynie w kurteczce. Obserwuj swoje maleństwo i przyjrzyj się, w jakiej temperaturze czuje się najlepiej. Zwróć uwagę na charakterystyczne zachowanie – na długo przed tym, zanim będzie umiało powiedzieć, że jest mu za gorąco, może skopywać kocyk, szarpać sweterek, ściągać kurtkę. A kiedy zmarznie, pokaże na przykład, że chce wejść do śpiwora.
Jeśli siedzący w wózku maluch jest ruchliwy, nie opatulaj go kilkoma kocykami – on cały czas się rusza i wcale nie jest mu chłodno. Niektóre dzieci zaczynają chodzić jeszcze przed pierwszymi urodzinami. Malutkiemu dreptusiowi zakładaj o jedną warstwę ubrania mniej niż sobie. Po zabawach zazwyczaj pozwala się ułożyć w wózku i zasypia, a ty spacerujesz z nim dalej, więc nie zapomnij o ciepłym okryciu albo dodatkowym sweterku, który założysz mu przed snem.
Żeby sprawdzić, czy dziecku nie jest za ciepło lub zbyt zimno, dotknij jego skóry na karku i pleckach. Jeśli jest zimna – maluszek marznie. Gdy jest gorąca i spocona – malec jest przegrzany. Stopy powinny być zawsze ciepłe, dłonie natomiast mogą być chłodne.

Gdy pada i wieje

W wietrzne dni, postaw budkę wózka i prowadź go w taki sposób, żeby nie wiało do środka. Unikaj zakrywania go foliową osłoną, bo ogranicza to dopływ powietrza do dziecka. Jednak jeśli podczas spaceru złapie was ulewny deszcz lub zerwie się silny wiatr, folia dobrze zabezpieczy malucha. Pamiętaj tylko, że działa ona jak dodatkowa, ciepła warstwa ubrania – zrezygnuj wtedy np. z kocyka.
Choć maluszek powinien wychodzić na spacer niemal w każdą pogodę, trzeba chronić jego delikatną buzię przed działaniem szkodliwych czynników atmosferycznych – zimna i wiatru. Skóra malucha ma cienki naskórek, słabo wykształconą warstwę rogową, szerokie naczynia krwionośne. Smagana wiatrem może wysuszać się, stać się chropowata, pękać. Dlatego piętnaście minut przed wyjściem z domu nałóż na nią cienką warstwą tłustego kremu dla dzieci. Posmaruj też usta malca, np. wazeliną lub sztyftem ochronnym. Pamiętaj, że smyk powinien mieć własne kosmetyki – jeśli oboje używacie tego samego sztyftu, możesz zarazić dziecko opryszczką (ten wirus drzemie w organizmach wielu dorosłych!).

Siedzę i oglądam

Starszy niemowlaczek jest ciekawski i leżenie podczas spacerów przestaje mu wystarczać. Kiedy próbuje siadać w wózku, łapać się krawędzi gondoli i wyglądać, czas przesadzić go do spacerówki. Zwykle dzieje się tak około 7–10. miesiąca życia. Nie spiesz się jednak za bardzo – lepiej nie przeciążać kręgosłupa dziecka, zmuszając je do pozycji półsiedzącej.
Przydatnym wyposażeniem spacerówki są szelki – jeśli nie ma ich w komplecie z wózkiem, trzeba je dokupić. Nie mogą być zbyt krótkie, aby nie ogranicza